مقایسه عملکرد نانو ذرات دو فلزی و امولسیونی در تصفیه تری کلرواتیلن آب زیرزمینی

از انواع مختلف نانو ذرات سه نوع ماده که بیشترین کاربرد را در پاکسازی خاک و آب های زیرزمینی داشته اند عبارتند از: nZVI,BNP,EZV یک نگرانی عمده هر تکنولوژی پاکسازی، تشکیل محصولات جانبی سمی می باشد پس بررسی عملکرد نانو آهن ها در تولید مواد جانبی سمی حائز اهمیت است. تجزیه تری کلرو اتیلن به عنوان یک حلال کلرینه می تواند منجر به تولید یک ماده سمی جانبی بنام وینیل کلراید گردد که در نتیجه تولید آن آب زیرزمینی مجددا در معرض تهدید قرار می گیرد. با بررسی آرایشا لکترونی و سطوح انرژی آهن و کلر و همچنین با توجه به پیوند کوالانسی مابین اتم های تریک لرواتیلن به این نتیجه رسیدیم که واکنش آهن صفر ظرفیتی با این آلودگی منجر به انباشته شدن وینیل کلراید می گردد از طرف دیگر با بررسی دو مکانیزم تجزیه آلودگی توسط نانو آهن ها بنام های هیدروژن کافت و حف بتا مشاهده کردیم که تری کلرو اتیلن توسط هر دو مسیر واکنشی تجزیه می شود. بنابراین صرفا تکیه بر اینکه کدامیک از این دو مکانیسم در واکنش ها غالب است ما را به هدف نمی رساند. در مرحله بعد دیدیم که اجزا تشکیل دهنده نانو ذرات دو فلزی و نانو ذرات امولسیونی بیشترین نقش را در تولید وینیل کلراید دارند که در اولی حضور کاتالیزور باعث کاهش تولید وینیل کلراید می شود و در دومی حضور سورفکتانت و روغن گیاهی تولید این ماده سمی را افزایش می دهد در نهایت به این نتیجه رسیدیم که نانو ذرات دو فلزی در مقایسه با نانو ذرات امولسیونی پس از واکنش با تری کلرو اتیلن در سایت آلوده در عدم تولید ماده جانبی سمی وینیل کلراید موفق ترند.

Keywords:

آب زیرزمینی , آهن صفر ظرفیتی , سطوح انرژی , نانو ذرات دو فلزی , نانو ذرات امولسیونی , تریک لرو اتیلن , وینیل کلراید