بررسی نقش سیما و منظرشهری در ارتقای هویت ایرانی -اسلامی

شهر بزرگترین نماد تمدن بشری است، که بشر آن را برای آسایش و امنیت خود بناکرده است و برای سکونت و زندگی، شهر خانه ایاست بزرگ و همان گونه که خانه باید از صفات و مزایایی برخوردار باشد تا سکونت و زندگی را مطلوب و آسایش بخش سازد، شهر نیز باید دارای کیفیات و ویژگی هایی برای تأمین آسایش و راحتی باشد. اما مسأله اینجا است که معماران و دست اندرکاران، هنرشناسان و خبرگان از مدت ها پیش به اینکه خانه باید سیمای مطلوبی داشته باشد توجه کرده اند، اما کمتر به موضوع سیمای شهر توجه شده است.سیما و منظرشهری و چگونگی و کیفیت آن، از حقوق مسلم شهروندان است و این موضوع از این جهت که انسان ها از شهر و سیمای آن تأثیر می پذیرند و از آن مهم تر آن که این تأثیر در رفتار انسان ها نسبت به محیط و نسبت به دیگر شهروندان متجلی می گردد حائز اهمیت است.مسأله ای که امروزه به طور چشمگیر در سیما و منظر شهری شهرهای امروز به چشم می خورد این است که سیما و منظر شهرهایامروز فاقد هویتند. در این زمینه دو دیدگاه متمایز وجود دارد؛ عده ای از متخصصان و کارشناسان آن را مقوله ای صرفاً فرهنگی میدانند و معتقدند که سیما و منظر شهری و چگونگی آن متأثر از فرهنگ جامعه است. در مقابل، جمعی دیگر را عقیده بر این است کهچهره ی مخدوش ،عبوس و آفت زده ی سیمای کنونی شهرها ی ما حاصل بی توجهی و کم کاری های دست اندرکاران مربوطه وهم چنین حرکت شتاب آلود برای نوسازی طی دهه های اخیر می باشد و برای اثبات ادعاهای خود به این نکته اشاره می کنند که درگذشته های نه چندان دور ،شهرهای کشورما ازسیمای منسجم و هماهنگی و هویتی مطلوب برخوردار بوده است. زیرا شکل گیریسیمای امروزی شهر که نشانی از فرهنگ، اقلیم، اعتقادات، ذوق و هنر مردمان این سرزمین نداشته است و از بازتاب هویت ایرانی_اسلامی که بیانگر تمدن و فرهنگ غنی این سرزمین است نیز عاجز است.

Keywords:

سیمای شهر , منظرشهر , هویت , شهرایرانی- اسلامی