تعیین بهترین جهت استقرار ساختمان و محاسبه ی عمق سایبان در راستای تحقق اصول طراحی اقلیمی - مطالعه موردی: شهر کرمانشاه

توجه به اهداف عمدهی طراحی اقلیمی در هر منطقهی آب و هوایی وپیشبینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمانها با شرایط اقلیمی و صرفهجویی در مصرف انرژیخواهد شد. با توجه به اهمیت بحث مذکور هدف این مقاله تعیین جهت مناسب ساختمان و عمق مناسب سایبان در شهر کرمانشاه در راستای تحقق بخشی از اصول طراحی اقلیمی میباشد. از این رو ابتدا بااستفاده از دادههای اقلیمی ایستگاه سینوپتیک شهر کرمانشاه و بهرهگیری از نمودار زیست اقلیمی ساختمانی گیونی، آستانهها و نیازهای حرارتی ساختمان و مواقع نیاز و عدم نیاز به آفتاب)مواقع سرد و گرم( در شهر مزبور مشخص شد. به منظور محاسبهی نیازهای حرارتی ساختمان از روش ترسیم منحنیهای همدمای آستانه- های حرارتی استفاده شده است. سپس با استفاده از روشهایمحاسباتی و روابط ریاضی، میزان انرژی تابیده شده بر سطح قائم بنا برای تمام مواقع سال و در نهایت بهترین جهت استقرار 6 درجه شرقی / ساختمان در این شهر مشخص گردید. بر این اساس جهت 5به عنوان بهترین جهت قرارگیری ساختمان با توجه به دو عامل تابش آفتاب و باد برای شهر کرمانشاه معین شد. همچنین میزان عمق سایبان برای چهار جهت اصلی ساختمان یعنی شمال، جنوب، شرق و غرب بترتیب40و21و153و173سانتیمتر محاسبه گردید.

Keywords:

جهت ساختمان , عمق سایبان , طراحی اقلیمی , کرمانشاه