جایگاه معماری بومی دربازآفرینی هویت معماری شهرهای ایرانی

معماری بومی به هرنوع معماری که به یک مکان خاص تعلق داشته باشد گفته میشود معماری ساده مردمی و درمجموع معماری ای که پاسخگوی نیازهای قشرعام مردم است اما اکنون فضاهای نامانوس با محیط به منظور براوردن نیازهای مکانیکی زندگی سبب ایجادگسستی درتولیدفضای معماری شده اند و هویت معماری یران راکمرنگ کردهاند درعصرحاضر موضوعی که بسیاربه آن پرداخته شده بحث هویت که مفهومی نسبی درپاسخ به چیستی ذت و اصل هرچیزی محسوب میشود است که یک جانب آن به انسان برمیگیردد و ازطرفی دیگر درمحیط تعریف میشود هویت معنایی است که انسانها درک می کنند و نیازمند مکانی برای شکل گیری است درمعماری نیز این امربدون توجه نمانده است وهمواره موضوع قابل بحث عصرحاضر میباشد که چگونه میت وان هویت را به معماری کنونی بازگرداند؟که شناخت معماری و فرهنگ ملی و بازگشت به خود و ذات هرچیز میتواند راهگشای این مشکل باشد این پژوهش درصدد است که باروش تحقیق کتابخانه ای تحلیل محتوا و استدلال منطقی هویت درمعماری ایران را بازشناسد و باتوجه به این فرضیه که معماری بومی و پرداختن به آن باتوجه به نیازعصرحاضر میتواند به بازخوانی و بازافرینی هویتی معماری ایران کمک کنداین نتیجه را بیان خواهد داشت که شناخت معماری بومی ودرنظر داشتن مولفه های آن به منظور رسیدن به هویتی که راز جاودانگی و ماندگاری معماری و فضاهای کالبدی است باتوجه به معماری غنی ایرانی که ازگذشتگان به یادگارمانده است میتواند پاسخگوی موضوع موردبحث این مقاله باشد

Keywords:

معماری بومی , هویت معماری , شهرهای ایرانی