مقایسه تطبیقی قوانین و مقررات معماری در ایران و انگلستان در مورد معلولین جسمی و حرکتی (مطالعه موردی فضای شهری پارکینگ، پیاده رو، تلفن عمومی)

معلولین جسمی و حرکتی بخشی از جمعیت همه کشورهای جهان را تشکیل می دهند. این گروه از مردم مثل بقیه نیازمند رفع احتیاجات خود در سطح شهر می باشند. در جامعه ای مانند کشور ما که تعداد قابل توجهی از این اقشار دارای معلولیت را جانبازان جنگ تحمیلی تشکیل می دهند، ضرورت توجه به این امر بیشتر احساس می شود. با بررسی ساختار حاکم بر فضاهای شهری ایران متوجه می شویم که بیشتر فضاها همگی برای افراد سالم برنامه ریزی و طراحی شده اند و موانع زیادی در معماری و شهرسازی برسر راه افراد معلول و ناتوان جسمی می باشد که به دلیل همین موانع، با عدم تحرک و دسترسی به تسهیلات محیط شهری روبرو هستند. در این پژوهش به منظور مناسبسازی فضاهای شهری و زندگی جهت بالا بردن سطح کیفیت زندگی معلولین چه در وضع موجود و چه به لحاظ توسعه و نوسازی آینده که بایستی مطابق معیارهای صحیح فنی والزامات قانونی انجام شود به مقایسه و بررسی مجموعه ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری ایران برای افراد معلول و ناتوان جسمی و مجموعه همین قوانین در کشور انگلستان پرداخته شده است. پژوهش موردنظر به روش توصیفی و تحلیلی با مطالعات کتابخانه ای در این زمینه با بررسی قوانین و تحلیل آن، انجام گرفته است که در نهایت با نتیجه گیری از معیارهای موجود از مقایسه تطبیقی این قوانین به انجام تمهیدات لازم برای این قشر از شهروندان، و توجه به آنها در طرح های معماری و شهرسازی پرداخته می شود

Keywords:

قوانین , معلولین جسمی , شهرسازی , فضای شهری , ایران , انگلیس