معیارهای بازآفرینی نظام ارتباطی محلات سنتی باتاکید برطراحی مراکزمحله ای

امروزه یکی از مسائل اساسی و تاثیرگذار بر شهرسازی دستیابی به الگو و ساختاری مطلوب برای محلات شهری است.سازمان فضایی ارگانیک محلات سنتی ما که روزگاری نچندان دور کارکرد محله را به شکل مطلوبی ایفا می نموده ،درمیان بافت از هم گسیخته محلات معاصر جایگاه آن به دست فراموشی سپرده شده و بافت آن روزبروز تحت تاثبر مستقیم ساختار شطرنجی و الگوهای تزریقی امروز قرارگرفته است.یکی از اصول بنیادی در شکل دهی به ساختار محلات سنتی اصل ارتباط در طراحی شهری است.این مقاله با هدف بازآفرینی نظام ارتباطی محلات سنتی به دنبال ارائه معیارهایی برای برقراری ساختار ارتباطی میان عناصر اصلی محله به خصوص مرکز اصلی محله با مراکز زیرمحله می باشد که مبتنی بر روش تحلیل محتوی در انجام تحقیق، همچنین شیوه اسنادی و کتابخانه ای در گردآوری اطلاعات به ارائه معیارهای طراحی محله سنتی با رویکرد اصل ارتباط در قالب نظامات توسعه شهری (نظام کالبدی،عملکردی،دسترسی،منظرشهری،استخوان بندی فضاهای همگانی) می پردازد

Keywords:

بازآفرینی , پیوستگی , محله سنتی , نظام ارتباطی