بازیابی باغ تاریخی گنبدسبزگامی به سوی فضای شهری پایدار

برای پایداری شهرهای امروزی و تعادل بخشیدن به حیاط انسانها که توسعه پایدار را به دنبال خواهد داشت توجه به امر حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی از جایگاه ویژهای برخوردار است. بسیاری از روشهای طراحی و برنامهریزیهای معماری سنتی مثال خوبی برای معماری پایدار میباشند. از جملهی این میراث ارزشمند آرامگاه گنبد سبز مشهد است که طی سالیان متمادی دچار دگرگونی های بسیاری شده است، زیرا این بنا در دوره صفوی در داخل باغی بزرگ قرار داشته است و امروزه نه تنها نشانی از آن باقی نمانده است بلکه بنا بدون کوچکترین ارتباطی با محیط پیرامون خود در میانه ی میدانی که به گرهای شهری مبدل شده، باقی مانده است. از آنجا که توجه به فرهنگ، سابقه ی تاریخی و زیبایی یک شهر از اصول بسیار مهم آن می باشد، نادیده گرفتن این باغ فضایی نامتناسب با هویت و رفتار جامعه و در نتیجه فضایی نامطلوب و ناپایدار شهری را به دنبال داشته است. در این پژوهش سعی شده است تا با بازیابی باغ تاریخی گنبد سبز هویت از دست رفتهی بنا به آن بازگردانده شود. همچنین احیای دوباره آن بعنوان نمودی از باغ ایرانی، که در شهرسازی و معماری دارای جایگاهی بلند مرتبه و رفیع میباشد، می تواند بعنوان راهگشایی برای ارتقا پایداری فضای شهری این محدوده به شمار آید. این پژوهش بر اساس مطالعات میدانی و کتابخانهای صورت گرفته است و با استناد به مدارک و شواهد موجود از باغ به ارایه طرحی متناسب با نیاز شهری امروز پرداخته است

بازیابی باغ تاریخی گنبدسبزگامی به سوی فضای شهری پایدار Keywords:

باغ ایرانی , گنبدسبز , فضای شهری پایدار , طراحی پایدار