ارائه راهکاری برنامه ریزی برای ارتقاءکیفیت محیط مسکونی درمحلات شهرهای جدید نمونه موردی: محله پردیس بهارستان

هر بررسی و مطالعه ی فرآیند رشد و توسعه ی کلا نشهرهای جهانی، نمایان گر شکل گیری شرایط کیفی نابسامان و در پاره ای موارد بحرانی در محیط های مسکونی به عنوان یکی از مهم ترین آثار و پیامدهای سیاست های توسعه ی شهری است. این واقعیت در کشورهای در حال توسعه در اشکال حادتری بروز و ظهور یافته و زمینه ساز پدیدار شدن مسائل عدیده ی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شده است. با این وجود معضل فقدان یا سطح نازل کیفیت در محدوده های مسکونی شهری منحصر به کشورهای جهان سوم نبوده و در کشورهای پیشرفته ی صنعتی به مثابه ی یکی از مهم ترین چالش های پیش روی نظام سیاست گذاری و مدیریت شهری این کشورها محسوب شده و در نتیجه می توان آن را مسئله ای با وسعت و دامنه ی جهانی دانست. از سوی دیگر نگاهی به مباحث مطرح در ادبیات شهرسازی سال های اخیر نشان اگر توجه متفکرین و نظریه پردازان شهری به مفهوم » کیفیت محیط مسکونی« و نگارش مقالات و کتاب های متنوع و متعددی در این زمینه است. روش انجام این تحقیق بر مبنای تکنیک تحلیل رگرسیونی چند متغیره ی سلسله مراتبی و مدل مورد استفاده در فرآیند نیز به مدل رویکرد تجربی سنجش کیفیت محیط مسکونی با استفاده از معیارهای رویکرد طراحی کالبدی موسوم است. این مدل دارای ساختاری سلسله مراتبی بوده و متشکل از معیارها و جزء معیارهایی است که در سطوح مختلف آن قرار می گیرند. در این میان جز معیارهای سطح آخر مدل، مبنای تنظیم پرسش نامه ی تحقیق قرارگرفته و بر اساس میزان رضایت مندی یا نارضایتی ساکنین محیط مورد نظر امتیازدهی شدند. در نهایت پس از انجام تحلیل های آماری مناسب، سطح کیفی سکونت در محدوده ی مورد مطالعه محله پردیس در حد پایینی ارزیابی و وجود رابطه ی معنی دار بین معیارها و جزء معیارهای واقع در سطوح مختلف مدل با متغیر وابسته ی کیفیت محیط مسکونی تأیید شد. به همین خاطر برای محله پردیس به صورت معیارهای اولویت بندی شده راهکارهایی برای ارتقاء کیفیت ارائه شد

Keywords:

کیفیت , محیط , کیفیت محیط مسکونی , شهرجدید , محله