نقش معماری سنتی در توسعه ی پایدار گردشگری ایران

معماری ایران در هر نقطه ای بر پایه طبیعت و فرهنگ آن منطقه ایجاد شده و ویژگی ها و زیبایی های محصر به فردی را خلق کرده است. یکی از اساسی ترین اصل ها در گسترش صنعت گردشگری توجه به مسئله تفاوت در چشم اندازها است. بخصوص اگر این گوناگونی ها حکایت از فرهنگی اصیل و ریشه دار داشته باشند. معماری از جمله این چشم اندازها ی در گستره فرهنگی ایران است که جایگاه ویژه ای را سطح بین المللی به خود اختصاص داده است. این مهم را می توان از جنبه ی توسعه پایدار گردشگری و در نتیجه آن گسترش هر چه بیشتر مباحث اقتصادی و اجتماعی،مورد مطالعه قرار داد. این پژوهش،به دنبال پاسخ با این سوال است که آیا معماری سنتی ما، توانایی لازم را برای کمک به روند توسعه ی پایدار صنعت گردشگری ایران را دارد؟ متن پژوهش بر این فریضه استوار است که حفظ چنین اماکنی که با هویتی فراوانی از جنبه های مختلف ملی و دینی به همراه دارند، عاملی موثر در مطلوب نمودن فضاهای مختلف جغرافیایی ایران در مباحث گردشگری و توریسم باشند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و مطالب آن از منابع کتابخانه ای گردآوری شده است.

Keywords:

معماری سنتی , فرهنگ و هنر ایرانی , توسعه پایدار , گردشگری ایران