اکوتوریسم اقتصادی و پایدار با محیط زیست

بحث پایداری محیط و اکوتوریسم پایدار از اوایل دهه 90 میلادی با برگذاری کنفرانسی بین المللی در ریودوژانیرو برزیل، مورد توجه جامع جهانی قرار گرفت و قوانین و سندهایی برای رسیدن به این پایداری به تصویب کشورهای جهان رسید. امروزه محیط زیست به عنوان یکی از مهمترین ارکان های توسعه پایدار قلمداد شده و توسعه سایر بخش های اقتصادی و اجتماعی در گرو پایداری و کارکرد صحیح آن معنا پیدا می کند. یکی از این کارکردهای اقتصادی اجتماعی محیط زیست استفاده گردشگران طبیعی یا اکوتوریسم از مناطق طبیعی می باشد. به دلیل گرایش بخش قابل توجهی از جمعیت گردشگران و نیز ارتقا سطح درک ارزش های زیست محیطی و افزایش حفاظت از منابع طبیعی در جهان ارزش این بخش یعنی اکوتوریسم روز به روز در حال افزایش است. گردشگری از قدیم با انگیزه های متفاوت صورت می گرفت که با پیشرفت بشر و جوامع ، اقسامی از آن به وجود آمد که از جمله آنها می توان به شاخه های گردشگری اکوتوریسم اشاره کرد. بررسی جغرافیای طبیعی ایران و امکان سنجی هر کدام از این جاذبه ها بیانگر آن است که اکوتوریسم در ایران یک منبع اقتصادی کم نظیر ولی رها شده به حال خود است. از این جاذبه های می توان به جنگل اشاره نمود که حفظ تنوع زیستی، مشارکت در تامین رفاه از اهداف اکوتوریسمی جنگل ها می باشد، همچنین برای کمک به اقتصاد جوامع محلی باید به پایداری و حفظ این اکوتوریسم توجه شود و این لزوم برنامه ریزی درست، مشارکت مردمی، شناسایی نقاط با توان بالای توریسمی و سرمایه گذاری را ایجاب می کند.

Keywords:

اقتصاد گردشگری , اکوتوریسم , توسعه پایدار , مدیریت جنگل