سنجش بازدهی اقتصادی صنوبرکاری در شهرستان خرم آباد

جنگل کاری با واریته های مختلف صنوبر یکی از منابع اصلی تامین چوب در کشور هستند. با توجه به نیاز روزافزون به چوب، توسعه سطوح صنوبرکاری های خصوصی و به ویژه توسط مردم روستایی می تواند راه حلی برای کاهش فشار بر جنگل های تجاری و کاهش واردات چوب باشد. با این حال صنوبرکاری در سطوح کوچک باید از لحاظ اقتصادی سودآوری لازم را داشته تا منجر به دلسردی صنوبرکاران نگردد. هدف از این مطالعه، ارزیابی بازدهی اقتصادی یک طرح صنوبرکاری 5 ساله با گونه Popolus nigra در روستای ده سفید از توابع شهرستان خرم آباد با استفاده از شاخص های ارزش خالص فعلی، نرخ بازدهی و نسبت فایده-هزینه است. اطلاعات مربوط به هزینه های کاشت، داشت و برداشت صنوبرکاری از طریق پرسشنامه و مصاحبه حضوری با صنوبرکاری مورد نظر جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که ارزش خالص فعلی عددی مثبت، نرخ بازدهی داخلی بزرگ تر از نرخ تنزیل 12 درصد، نسبت فایده-هزینه برابر با 1/07 و سود خالص سالیانه در طرح موردنظر برابر با 336600 ریال در هکتار است. با اینکه طرح موردنظر از لحاظ اقتصادی سودآور بوده اما میزان این سود ناچیز است. بر اساس اظهارات صنوبرکار، وجود واسطه ها باعث کاهش سود و کنار گذاشتن این شغل توسط اکثر صنوبرکاران در روستای موردنظر شده است. بنابراین سازمان های متولی باید تمهیدات لازم را در خصوص توسعه تعاونی های صنوبرکاران و کاهش نقش واسطه ها انجام دهند.

Keywords:

صنوبرکاری , ارزش خالص فعلی , نرخ بازدهی داخلی , نسبت فایده-هزینه