ارزیابی همراستایی استراتژیک فناوری اطلاعات و ارتباطات و کسب و کار در مدیریت فناوری اطلاعات شرکت ملی نفت ایران با استفاده از روش تحلیل عاملی

همراستایی استراتژیک فناوری اطلاعات و کسب و کار از چالش های عصر اطلاعات است. بررسی سطح همراستایی استراتژیک این دو مقوله ننقطه شروعی برای برنامه ریزی و سرمایه گذاری جهت رسیدن به سطوح بالاتر همراستایی می باشد. در این تحقیق از مدل لافتمن جهت ارزیابی همراستایی استراتزیک استفاده شده است ابتدا به منظور اولویت بندی عوامل مهم از منظر مدیران سازمان از آنها نظر سنجی شد و در ادامه با رویکرد وضعیت جاری سازمان 38 فاکتور همراستایی که در 6 دسته (شامل :ارتباطات، شایستگی، بلوغ حاکمیت، بلوغ مشارکت، بلوغ فناوری و بلوغ مهارتها) قرار دارند از جامعه آماری شامل 98 نفر از مدیران و کارشناسان بصورت تمام شماری مورد سنجش قرار گرفت. همچنین به منظور برازش مدل مورد استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده گردیده ه نتایج حاکی از روایی و برازش مناسب مدل مورد استفاده می باشد. ارزیابیه مراستایی استراتژیک نشان داد کهسازمان بین سطح دوم و سوم همراستایی استراتژیک می باشد سازمان هایی که در این سطح قرار دارند در ابتدای فرآیند همراستایی بوده و جایگاه استراتژیک فناوری اطلاعات در آنها نهادینه نشده است در این سطح شناخت فرصت های بالقوه برای همراستایی آغاز می شود.

Keywords:

فناوری اطلاعات , کسب و کار , استراتژی همراستایی استراتژیک , مدل لافتمن