چگونگی تاثیرگذاری جریان جهانی شدن بر معماری با تاکید بر معماری بومی

جهانی شدن عبارت است از فرایند فشردگی فزاینده زمان و فضا که به واسطه آن مردم دنیا کم و بیش به صورتی آگاهانه در جامعه جهانی واحد ادغام می شوند و فرد و جامعه درگستره ای جهانی با یکدیگر پیوند می خورند. این جریان تاثیرات مثبت و منفی را درحوزه های اقتصاد، سیاست، فرهنگ و... بر جامعهمعاصر تحمیل کرده است و درعین حال بحث مهم تاثیرات جهانی شدن بر معماری از تاثیراتی که بر عوامل موثر در پیدایش یک اثر معماری می گذارد، نشاتگرفته می شود. در تمام تمدن ها پیشرفت و تغییرات فن و تکنولوژی از دیر باز وجود داشته است و در خلال یک روند جهانی شدن که امری طبیعی و طولانیمدت است اتفاق می افتاده، اما آنچه توجه نظریه پردازان مختلف را در رابطه با جریان جهانی سازی جلب کرده این است که در اثنای این جریان، فضا تبدیل به یک نامکان شده و رشته های پیوند زننده فضای اجتماعی با مکان و سرزمین پاره می شود؛ و فضایی بسیار فراخ بدون در نظر گرفتن مسائلی همچون جهان بینی، سنت، اقلیم و پتانسیلی جهت ایجاد هویت، گسترش پیدا می کند. این سرزمین زدایی ناشی از جهانی سازی نوعی بحران هویت پدید می آورد ومعماری بومی را که بر اساس رابطه دیالکتیک بین خالق و استفاده کنندگان از فضا و فضای معماری در طی قرون متمادی شکل گرفته است، به فراموشی میسپارد. در این تحقیق با بیان علت العل ارسطویی یک اثر معماری به تدقیق جایگاه جهانی سازی در مراحل خلق یک اثر معماری پرداخته میشود و میزان اثرگذاری این جریان در مراحل مختلف خلق اثر معماری مشخص می گردد. در نهایت علاوه بر بیان عدم ورود جریان جهانی سازی به مراحلی از خلق یک اثر که به تاکید معماری ب ومی می انجامد، به بیان رمز موفقیت جریان جهانی سازی اسلام که به وحدت آثار خلق شده معماری اسلامی در ملیتهای مختلف انجامیده است، پرداخته می شود.

Keywords:

جهانی سازی , معماری , علت العلل ارسطویی , معماری بومی , جهانی سازی اسلامی