سنجش سطح قابلیت های یادگیری سازمانی در بیمارستانها

اندازه گیری قابلیتهای یادگیری سازمانی یکی از موضوعات بااهمیت در مطالعات سازمانی می باشد . مدلهای موجود در ادبیات با استفاده از نتایج آماری شرکتهای تولیدی استنتاج است . انسان محوری در صنایع خدماتی در برابر تکنولوژی محوری در صنایع تولیدی می تواند منجر به تفاوت هایی در این مدلها شود. در این مقاله با استفاده از یک مدل معادلات ساختاری سطح قابلیتهای یادگیری سازمانی در بیمارستانها اندازه گیری شده است که شامل چهار بعد تعهد مدیریت ، دید سیستمی ، فضای باز و آزمایشگری و انتقال و یکپارچه سازی دانش می باشد. نتایج نشان می دهد یادگیری سازمانی به وسیله این چهار بعد قابل اندازه گیری است و مدیران می توانند با استفاده از این ابزار قابلیت یادگیری سازمانی را بهبود دهند . همچنین قابلیت انتقال و یکپارچه سازی دانش بالاترین میانگین ها را داشته و قابلیت تعهد مدیریت پایین ترین میانگین ها را به خود اختصاص داده است . مقایسه نتایج این تحقیق با تحقیقات قبلی نشان می دهد انسان محور بودن صنایع خدماتی باعث بهبود قابلیت انتقال و یکپارچه سازی دانش و دید سیستمی شود.

Keywords:

یادگیری سازمانی , مدل معادلات ساختاری , بیمارستان , اندازه گیری