معماری های محاسبه ابری با استفاده از مدل سازی

با اطلاعات دینامیک در حال تغییر و محیط تکنولوژی ارتباطات و گزینه های جدید استقرار مشترک برای محاسبه، یک تغییر پاراداین رخ می دهد که می تواند محاسبه همه جا موجود و ساده را با یک روش نقدی مقدور سازد. دسترسی به تقاضا برای شبکه های منابع قابل سنجش، الاستیک، سلف سرویسی، فیزیکی و حقیقی قابل پیکربندی، موجود می شود. براساس یک IT ی بیشتر متمرکز و مبتنی بر فعالیت نجاری، تغییری موازی در جهت طراحی سیستم های اطلاعاتی، از نظر خدمات موجود در یک ارتباط وجود دارد. سبک گسترش و توسعه معماری خدمت گرا (SOA) براساس طراحی خدمات و فرایندها و تشخیص بر هم عمل پذیری و وضوح محل در پیاده سازی های زمینه خاص، می باشد. این مقاله محاسبه ابری و معماری مرجع SOA را که بوسیله ISO ISO / IEC JTC / SC38 (در همکاری با ITU-T SG13/WP6 برای محاسبه ابری) توسعه می یابد را مورد بررسی قرار می دهد و مقایسه ای مفهومی را با استفاده از شیوه مدل سازی مبتنی بر حقیقت (FBM) عرضه می کند. FBM به ما اجازه می دهد، مفاهیم، روابط و قوانین تجاری را تقطیر کرد. و از آن رو نقاط قوت و ضعف هر یک را نشان داده و شکاف های بین آن دو را مشخص نماییم .

Keywords:

محاسبه ابری , SOA , معماری خدمات گرا , معماری مرجع , فرامدل , ISO , مدل سازی مبتنی بر حقیقت