مثلث نوآوری سازمانی، یادگیری سازمانی و عملکرد(مطالعه موردی: شرکتهای کوچک و متوسط استان کرمانشاه)

سازمانها در مسیر تطابق خود با تغییرات، ناگزیر از تقویت فرایندهای خلاقیت و نوآوری اند. چرا که خلاقیت و نوآوری لازمه بقای هر سازمانی است و سازمانهای غیر خلاق طی زمان از صحنه محو میشوند و اگر چه چنین سازمانهایی ممکن است در مقطعی از عمر خود در عملیاتی که درگیر آن هستند، موفق باشند ولی سر انجام مجبور به تعطیلی یا تغییر سیستم میگردند. هدف این مقاله بررسی روابط بین سه متغیر نوآوری سازمانی، یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی است. مطالعه حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق شرکتهای کوچک و متوسط استان کرمانشاه انتخاب شده است. با توجه به گزارش سازمان صنعت، معدن و تجارت استان، از 935 واحد صنعتی فعال در استان، 855 واحد از آن را شرکتهای کوچک و متوسط تشکیل میدهند. اندازه نمونه در این تحقیق 265 واحد محاسبه شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه 35 سؤالی و با طیف لیکرت پنج درجه ای استفاده شد. قدرتمندی فرضیات و مدل با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری (آموس) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که هر دو متغیر یادگیری سازمانی و نوآوری به طور مثبت به کارایی محیط کسب و کار کمک میکنند و اینکه یادگیری سازمانی تحت تاثیر نوآوری است.

Keywords:

نوآوری , یادگیری سازمانی , عملکرد , شرکتهای کوچک و متوسط , مدلسازی معادلات ساختاری