ضرورت حفظ گیاه دارویی Tanacetum parthenium از دیدگاه اکولوژی شهری

ا T. Parthenium در تیره کاسنی قرار دارد، و به یک نوع گل داوودی معروف می باشد. قدمت استفاده از این گیاه بر اساس گزارشات مکتوب مربوط 78 سال قبل از میلاد می باشد. چنانچه نیکولاس کلاپر در کتاب خود در قرن 17 به استفاده از این گیاه در درمان سردرد اشاره کرده است (نعمتی، کریموی 1386 ). شیخ الرئیس ابو علی سینا، رازی و سایر حکمای ایران از عصاره این گیاه در کنترل و درمان انواع ناراحتی ها استفاده می کردند(Jaimand, 2005). ریشه و ریزوم Schultz-Bip Tanacetum(L.) partheniu در معالجات دارویی ایرانی ها به نام Aqhovan به عنوان تقویت کننده گوارشی و اشتها آور مورد استفاده قرار گرفته است. ( Mojab,2006 ). افزایش رشد جمعیت و مهاجرت انسان ها به محیط های شهری و گسترش شدید و ایجاد کلان شهرها از یک طرف، و گسترش بی رویه آن ها از طرف دیگر، باعث تغییرات وسیعی در بیوتوپ های شهری شده است. (خیرابی، 1382 ). اکولوژی شهری این امکان را فراهم کرده است تا با مطالعه بیوتوپ های شهری، به شناخت عناصرگیاهی و نیز جانوری بومی و غیر بومی شهرها توجه فراوانی گردد و در نهایت به فکر حفاظت از گونه های بیولوژیکی در محیطهای شهری بود که وجود آنها نه تنها برای جامعه انسانی مفید و حائز اهمیت است، بلکه برای جانوران شهری نیز بسیار مهم و حیاتی می باشد (Sukopp‚2002). با توجه به ارزش بالا و استفاده وسیع از ترکیبات استخراج شده از این گیاه و پیشینه تاریخی استفاده از آن در معالجات پزشکی ایران، در این پژوهش رویشگاه های این گیاه از دیدگاه اکولوژی شهری در استان همدان جهت حفاظت بیشترمورد بررسی قرار گرفت. به گونه ای که مشخص شد، این گونه جزء گیاهان رودرال و زگتال با درجه همربی H4 و H5 می باشد. همچنین این گیاه به گروه گیاهان خنثی تعلق دارد. (شاهسواری، 1387 ).

Keywords:

ا T. parthenium , خواص دارویی , اکولوژی شهری , درجه همربی , استان همدان