تقویت پیاده راه گردشگری در بافت تاریخی شهر سنندج با تکیه بر حرکت پیاده (دستیابی به معیارها و ضوابط طراحی) (محدوده مورد مطالعه: از میدان انقلاب تا چهار راه انقلاب)

در دهه های اخیر به نظر می رسد حرکت شتابان فرسودگی بافت های تاریخی شهرها که ناشی از رشد بی رویه و نا مطلوب شهر نشینی و شهرسازی است، نیاز به بازنگری در فرآیندهای توسعه شهری را ضروری نموده است. در این میان شاید بتوانگفت ناکارآمدی شبکه های دسترسی شهری می تواند به عنوان یکی از شاخصهای فرسودگی این بافتها مطرح شود . لذا جهت احیا و باز زنده سازی بافت تاکید، بر حرکت پیاده می تواند بافت فرسوده و تاریخی را به قطب های جدیدی در توسعهاقتصادی و فعالیتی شهری تبدیل نموده و موجبات ارتقاء سرمایه اجتماعی را فراهم نماید .طراحی مسیر های پیاده راهگردشگری در بافت تاریخی خیابان انقلاب سنندج به عنوان گامی دو جانبه و شاید چند سویه برای حفاظت از بافت و هدایت گردشگر می تواند به عنوان پیش اقدامی بافت کهن مورد نظر را حیات بخشد، و به عنوان تکمیل در امر حفاظت به احیاء بافت منجر گردد. این مقاله با رویکرد تحلیلی-توصیفی، از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با استفاده از مدلswot تهیه و تدوین شده است. در این پژوهش به بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای بافت تاریخی خیابان انقلاب سنندج پرداخته ایم. و در نهایت راهکارهایی مبتنی بر ارزش های موجود در بافت تاریخی، جهت باز زنده سازی و تقویت پیاده راه گردشگری در راستای ارتقاء کیفیت حرکت پیاده در محدوده مورد مطالعه، ارائه گردیده است.

Keywords:

پیاده راه , گردشگری , سرمایه اجتماعی , بافت فرسوده شهری , خیابان/swot