نقش فضای سبز در حمایت از کارکردهای اکولوژی واجنماعی با رویکزد توسعه پایدار

زندگی در اکوسیستم شهری،با ساختمان های عظیم،تراکم ماشین ها،سروصدا و... مشکلات ومعضلات انسانی ومحیط زیستی زیادی را به همراه دارد.در سال های اخیر تفکر نجات مکان های شهری از ازدحام وآلودگی های مختلف،از قدرت واهمیت بیشتری برخوردار شده ومسئولین به دنبال راه حلی برای کشف این مسائل ومعضلات هستند.گیاهان وبویژه درختان از عناصر اصلی ومهم تشکیل دهنده شهرها محسوب شده وامروزه دیگز تردیدی نیست که درختان وفضای سبز نقش مهمی در بهبود شرایط زیستی وارتقاء جنبه های کمی وکیفی زندگی شهرنشینان ایفا می کنند و روزبه روز نیز بر تأکید واهمیت این مباحث افزوده می شود.شهرها به عنوان عامل اصلی ایجادکننده ناپایداری درجهان به شمار می روند.رشد سریع جمعیت،گسترش شهرنشینی،تغییرات شدید کاربردی ها وپوشش اراضی سبب تخریب شدید بنیان های اکولوژی سرزمین،کاهش ظرفیت جذب آلودگی ها ودر نتیجه کاهش کیفیت زیست محیطی آنها به خصوص کلان شهرها شده است.مطرح شدن توسعه پایدار به عنوان شعار اصلی هزاره سوم نیز ناشی از اثرات شهرها بر گستره زیست کره وابعاد مختلف زندگی انسانی است. فضاهای سبز شهری دارای کارکردهای اکولوژیکی واجتماعی هستند،که شهرها را برای زیست مساعد می سازد و باآثار مخرب گسترش صنعت حمل ونقل مقابله می کند وموجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان می شود.مقاله حاضر بر اساس روش توصیفی-تحلیلی تهیه شده است وهدف آن بررسی اهمیت ونقش اکولوژیکی واجتماعی فضای سبز در شهرها در جهت نیل به معیارهای توسعهپایدار شهری می باشد.نتیجه آنکه اثرات توسعه فضای سبز در شهرها،سبب بهبود کیفیت زندگی شهروندان می شود وبطور کلی موجب ارتقای پایداری زیست محیطی شهر در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار می گردد.

Keywords:

فضای سبز , کارکرد اکولوژی , کارکرد اجتماعی , توسعه پایدار