تهیه نقشه حساسیت زمین لغزش با استفاده از روش آماری نسبت فراوانی(مطالعه موردی:بخش مرکزی حوزه آبخیز نکارود)

زمین لغزش ها نوعی از حرکات توده ای هستند که نه تنها سازه های مهندسی مثل جاده ها، خطوط راه آهن و سدها راتحت تاثیر قرار می دهند بلکه تلفات جانی را هم به دنبال دارند هدف از این تحقیق پهنه بندی حساسیت زمین لغزش در بخش مرکزی حوزه آبخیز نکارود در استان مازندران به روش نسبت فراوانی می باشد به این منظور ابتدا با مطالعات میدانی گسترده نقشه پراکنش زمین لغزش ها تهیه و متعاقب آن عوامل موثر در منطقه شناسایی و نقشه های مذکور در محیط GIS رقومی گردیدند در این تحقیق 12 عامل که شامل عوامل ارتفاع از سطح دریا، درجه شیب، جهت شیب، فاصله از گسل، فاصله از آبراهه ها، فاصله از جاده، کاربری اراضی، سنگ شناسی، شکل شیب، شاخص توان آبراهه ها شاخص حمل رسوب به عنوان عوامل موثر بر زمین لغزش در منطقه مورد مطالعه با استفاده از مدل نسبت فراوانی انجام و نقشه مذکور به چهار طبقه حساسیت کم، متوسط، زیاد و حساسیت خیلی زیاد تقسیم گردید. نتایج حاصله از ارزیابی نقشه پهنه بندی تهیه شده نشان داد که مقدار شاخص جمع کیفی Qs در این تحقیق برابر با 4668/0 و مقدار عامل نسبی ROC برابر با 813/0 به دست آمد که نشان دهنده دقت و صحت بالای روش آماری نسبت فراوانی در تهیه نقشه حساسیت به زمین لغزش در منطقه مورد مطالعه می باشد

Keywords:

زمین لغزش , نقشه حساسیت به زمین لغزش , نسبت فراوانی , حوزه آبخیزنکارود , Qs , ROC