بررسی عامل دار کردن نانولوله های کربنی در محیط الکتروشیمیایی

در دو دهه ی گذشته، نانولوله ها به دلیل خواص ویژه و منحصر به فرد، به طور گسترده در کامپوزیت های پلیمری و در صنایع مختلف مانند خودروسازی و صنعت برق به کاربرده می شوند. اما با وجود این، استفاده موثر از نانولوله ها نیازمند پراکندگی آنها می باشد. عامل دار کردن نانومواد به عنوان یکی از روش ها برای پراکندگی نانومواد مطرح است. در این مقاله، نانولوله های کربنی در یک محیط الکتروشیمیایی تحت فرآوری قرار گرفتند. در ادامه نانولوله های فرآوری شده به این روش با روش های شیمیایی موثری مانند روش مایکروویو مقایسه شدند. نتایج آنالیزهای گرماوزن سنجی، طیف سنجی فرابنفش، میکروسکوپ نوری و رسانایی الکتریکی نشان می دهد که استفاده از این روش تا حد زیادی سبب افزایش بازده فرآیند می شود. کاهش زمان فرآیند و عدم نیاز به تجهیزات متداول را می توان ازدیگر مزایای این روش به شمار آورد.

Keywords:

نانولوله های کربنی , عامل دار کردن , اتیلن دی آمین , مایکروویو