جنبه های ژئوتکنیکی آبگیر پروژه پارس جنوبی

ابگیر پروژه توسعه میدان گازی پارس جنوبی در نزدیکی بندر عسلویه در شرق استان بوشهر احداث می شود. هدف از اجرای آن، آبگیری از دریا و انتقال به پالایشگاه مربوطه است. در هنگام مطالعات برای شناسایی وضعیت زمین، عملیات ژئوتکنیک نسبتا کاملی صورت گرفته که طی آن 21 گمانه با اعماق مختلف حفر شده است. همچنین با توجه به اهمیت نفوذپذیری لایه های زمین در محل حوضچه، از آزمایشات پمپاژ و لوفران برای بدست آوردن ضریب نفوذپذیری استفاده شده است. سطح آب زیر زمینی در محل حوضچه در عمق حدود 2 متری واقع بوده که با جزر و مد نیز نوساناتی را متحمل می شد. مطالعات ژئوتکنیکی در محل حوضچه نشان داد که لایه های زمین تا عمق 10 متری شامل 3 لایه اصلی می باشد لایه های بالایی و پایینی از شن و ماسه با نفوذ پذیری نسبتا زیاد و لایه میانی از سیلات و رس سیاه رنگ با نفوذپذیری کم تشکیل شده است. همچنین بر اساس مطالعات ژئوتکنیکی، لایه های زمین در مسیر خط لوله انتقال آب در بستر دریا، از شن و ماسه قلوه سنگ دار همراه با میان لایه های کنگلومرائی و ریف مرجانی تشکیل شده است. هنگام خاکبرداری حوضچه مشخص شد که میزان نفوذپذیری لایه های زمین کمتر از مقدار برآورد شده بوسیله آزمایشها می باشد. همچنین در موقع گودبرداری مسیر انتقال آب در بستر دریا، لایه های ضخیمی از سنگهای مرجانی دیده شد که با نتایج حاصل از حفاریهای ژئوتکنیکی قدری متفاوت بود.مهمترین علت ایت تفاوت را می توان به خاصیت شکنندگی و حفره دار بودن سنگهای مزبور نسبت داد که در موقع حفاری ژئوتکنیکی خرد شده و بصورت شن و ماسه جلوه کرده اند. اهداف این مقاله تشریح شرایط ژئوتکنیکی، بررسی علل بروز خطا در اکتشافات ژئوتکنیکی بخصوص در زمینهای مرجانی و بیان درس های آموخته شده است.