شیوه های نقد و بررسی حدیث نزد فریقین

حدیث صفت مشبهه از ریشه «حدث» و به معنای چیزی است که ابتدا نبود هولی بعدا به وجود آمده و جدید است به سخن و کلام وخبر نیز حدیث گویند که به تدریج به وجود می آید . حدیث در قرآن نیز به معنای کلام وسخن به کار رفته است . حدیث از جهت متنو سند و تعداد ناقلین و اعتبار و عدم اعتبار آن دارای تقسیمات فراوانی است ، که هر کدام از آنها به دو دسته قابل تقسیم است : الف )اصطلاحات مشترک ب) اصطلاحات مختصرا در مورد حدیث و « شیعه و اهل سنت » مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی با رویکرد حدیثی ، بر آن است که دیدگاه فریقیناصطلاحات آن و اقسام حدیث ، که از نظر شیعه شامل : صحیح ، حسن ، قوی ، ضعیف و از نظر اهل سنت شامل : صحیح، حسن ، ضعیفاست مورد نقد و بررسی قرار دهد .توجه به قول هر دو گروه امری کاملا ضروری است . لذا در انتخاب معنای اصطلاحی حدیث به دیدگاه عالمان فریقین توجه شده است .

شیوه های نقد و بررسی حدیث نزد فریقین Keywords:

حدیث , اصطلاحات حدیثی , اقسام حدیث , جوامع حدیثی , فریقین( شیعه , اهل سنت )