آیامعماری امروزایران محصول انقلاب اسلامی است؟

هویت و نگاه به معماری خودی، موضوع مورد توجه معماری ایران در دوران پس از انقلاب اسلامی است. معماری معاصر ایران، عل یرغم اختلاف در نا مگذاری هر دوره ، زمان شروع و اتمام آن،معمولاً به چهار دوره کلی تقسیم میشود : 1 دوره ناصری 2 دوره پهلوی اول 3 دوره پهلوی دوم 4 دوره پس از انقلاب اسلامی یا معماری امروز ایران مطالعات انجام شده در معماری معاصر ایران عمدتاً بر سه دورهاولیه استوار بوده و کمتر کار تحقیقی منس جمی بر روی دوره چهارم انجام گرفته است. این موضوع میتواند ناشی از دشوار یهای متدولوژیک مرتبط با آن باشد. به معماری ایرانی، حتی آ نجا که به تحلیل نظری و فلسفیمیپ ردازد، به مثابه یک اثر تاریخی نگاه میشود؛ هر چند این اثر تاریخی مربوط به دورانی نزدیک به امروز است؛ لیکن همچنان اثری است که در گذش ته اتفاق افتاده و میتوان تحلیلی تاریخی از آنکرد، با رو شهای تاریخی به موضوع تحقیق نزدیک ش د و تحلیلی هرمنوتیکی از یافتههای تاریخی خود و دیگران ارائه نمود. در واقع محقق از فضایی خارج از سوژه، به جوانب مختلف آن نگاه میکند،لذا این امکان برای او میسر است که مدام زاویه نگاه خود را برای بالا بردن سطح کمی و کیفی تحقیق عوض کند. ولی در مورد معماری امروز ایران، این وضعیت اگر ناممکننباشد، بسیار پیچیده است. چرا که دیگر محقق خارج از موضوع نیست، بلکه جزئی از موضوع است. حتی ممکن است در فرایند خلق برخی از آثار این دوره نیز مشارکت داشته باشد. لذا از طرفیبه صورت ناخواسته، بخشی از امکانات متدولوژی تحقیق، که به کار مطالعه تاریخی میآمد، از او سلب م یشود؛ و از طرف دیگر انتخاب زوایای متعدد ناظر برای محقق، به معنای جدا ش دن از درون خودو مشاهده خود و آثار معماری امروز، اگر کاری نشدنی نباشد، خود انتقادی بسیار دشوار و پیچیده خواهد بود. درعین حال، شروع این دوره چندان روشن نیست. برخی آ نرامنطبق با انقلاب اسالمی میدانند و آ نرا محص ول این دوران به حساب م یآورند. نگارنده شروع این دوره را به چند سال قبل یعنی حدود سال 1349 میداند