توپولوژی عملکرد شبکه های بی سیم پیشا به کمک وسایل بدون سرنشین

با پدید آمدن سیستم های بی سیم، برای ارتباط برقرار کردن دو سیستم در نقاطی با ارتفاع بالا و یا سطوح ناهموار زمین و تضعیف زیاد سیگنال، راه کارهای جدیدی حاصل شده است. از آنجایی که در ارتباط فضای آزاد (زمین به هوا) و (هوا به زمین) تنها عامل مهم، افت مسیر است، برقراری ارتباط در فاصله های دورتر و با رادیوهایی با توان کمتر، توسط شبکه های پیشا و با روش چند مسیره میسر شده است. وسایل بدون سرنشین به کمک شبکه های ستون فقرات متحرک و بر اساس شبکه های بی سیم پیشا، نقش بسیار مهمی در پوشش و گذردهی شبکه ایفا می کنند. در این مقاله نتایج عملکرد وسیع یک ستون فقرات دینامیک بر اساس شبکه های بی سیم پیشا با به کارگیری UV ها نشان داده شده و هم چنین مطالعه بر روی سه مدل از گره های متحرک متفاوت و اثرات آن بر کارایی شبکه های مشابه انجام شده است. وسایل هوایی بدون سرنشین در لایه های متفاوت (و ارتفاع معین) و برای ارتباط با ایستگاه زمینی هستند. وسایل زمینی بدون سرنشین در نواحی عملیاتی به صورت ثابت قرار می گیرند تا همگرایی بیشتر بین واحدهای سیار به وجود آید و کمکی به ایجاد یک ستون فقرات با ظرفیت بالا شود و هم چنین به عنوان فضای لازم برای فراهم آوردن ظرفیت سیستم و حمایت جریان بلادرنگ و جریان پیام های بحرانی به کار می روند.

Keywords:

شبکه های پیشا , روش چند مسیره , وسایل هوایی بدون سرنشین , وسایل زمینی بدون سرنشین