بهینه سازی چیدمان گره ها با استفاده از الگوهای هندسی در شبکه های حسگر بی سیم

چیدمان گره ها در شبکه های حسگر بی سیم موضوع مهمی است که می تواند به روش تصادفی یا قطعی انجام پذیرد. برای افزایش قابلیت اطمینان و استحکام شبکه روش های قطعی در مناطق در دسترس مناسب تر است. با الگویی صحیح می توان پوشش، اتصال، طول عمر و تحمل پذیری شبکه در مقابل خطا را افزایش داد. در این مقاله مدل منحنی های مارپیچی برای جایگزینی گره های حسگر در شبکه های حسگر بی سیم ارائه شده است. گره ها بر روی منحنی های مارپیچ ارشمیدسی و لگاریتمی چیده می شوند. با دستکاری پارامترهای مارپیچ که نقطه شروع چرخش و فاصله بین بازوهای مارپیچ را تعیین می کنند و تعیین فاصله ای مناسب بین هر دو گره بر روی منحنی ها و ایجاد تعادل بین این پارامترها مختلف برای کاربردهای گوناگون حاصل شد.نتایج آماری نشان می دهد برای ایجاد پوشش یکسان در همه محیط ها مدل مارپیچ ارشمیدسی پیشنهادی ما تعداد نودهای حسگر کمتری نسبت به سایر مدل های جایگزینی گره نیاز دارد. هم چنین تاخیر متوسط شبکه در تمام مدل های مارپیچی مورد بحث کمتر از مدل شش ضلعی بررسی شده است که حاکی از بهبود تاخیر متوسط شبکه با بکارگیری الگوهای چیدمانی مارپیچی است.

Keywords:

شبکه های حسگر بی سیم , چینش گره ها , منحنی های مارپیچی , پوشش , مصرف انرژی , تاخیر متوسط