در اکثر کشورها با افزایش سریع جمعیت شهرنشین در دهههای اخیر و به وجود آمدن مشکلات پیچیده شهری، مدیریتشهری با چالشهای جدیدی روبهرو گردید و ازاینرو توجه به مشارکت
شهروندان در اداره امور شهرها در حرکت بهسمت شکلگیری
نهاد اجتماعی به عنوان مسئله اساسی مطرح شد. در این راستا طی دهههای اخیر، بسیاری ازبا « پایین به بالا » استراتژیهای برنامهریزی بر ترویج نوعی نگرش مشارکتی به منظور تشویق مدیریت و برنامهریزی ازتأکید بر اجتماعات محلهای و نظارت بر اقدامات توسعهای تأکید داشتهاند. به واقع باید گفت محلهها بارزترین مکانتجلی حیات اجتماعی شهرها هستند که بستر مناسبی برای حضور مردم و مشارکت آنان را در اداره امور شهر و تحققحاکمیت محلی فراهم میآورند.مطالعه حاضر، مشارکت اجتماعی
شهروندان را با تأکید بر جایگاه شورایاریها به عنوان یک
نهاد اجتماعی پویا و نقشیکه در بهبود عملکرد
مدیریت شهری دارند، مورد بررسی قرار میدهد.روش بررسی در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی کاربردی است. بدینسان که ابتدا به بررسی مفاهیممشارکت و رویکردهای
مشارکت مدنی پرداخته شده است و در ادامه براساس روش کاربردی، به طراحی الگوی بهینهتعامل
شهروندان و مدیران شهری (شهردار و شوراها) اقدام شده است. و در بخش جمعبندی و تدوین راهبرد تلاششده است به ارائه سازوکار پیشنهادی و فرایند تحقق الگوی مشارکت شهروندی درجهت ایجاد شهرهای شهروندمدار ومدیریت مشارکتی در 4 سطح محلی، ناحیهای، منطقهای و شهری پرداخته شود