تاثیر محیط کشت های مختلف بر پرآوری و جلوگیری از کلروز درون شیشه ای گل محمدی

گل محمدی یکی از مشهورترین گونه های معطر جنس رز می باشد که اهمیت اسانس و روغن آن در تولید دارو و لوازم آرایشی و همچنین در تولید گلاب بر همگان مشهود است. با توجه به زمان بر بودن و وجود مشکلاتی از جمله کمبود پایه های مادری و انتقال بیماری ها از طریق تکثیر رویشی، امروزه استفاده از تکنیک کشت بافت در ازدیاد این گیاه نقش بسزایی را دارد. ریزازدیادی یکی از روش های کشت درون شیشه ای می باشد که می توان در مدت زمان کم تعداد انبوهی گیاهچه سالم را با کمترین هزینه تولید کرد. در این پژوهش پس از ضد عفونی نمونه ها با بنومیل 2 در هزار و هیپ.کلرید سدیم 2/5 درصد نمونه ها در محیط کشت MS پایه استقرار داده شدند و پس ازگذشت 18 روز به محیط های مختلفی که به عنوان تیمار طراحی شده بودند منتقل شدند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر محیط های مختلف بر پرآوری و همچنین فاکتورهای مانند تعداد گره، تعداد برگ، طول نوساقه ها و وزن کالوس می باشد. بعد از گذشت 45 روز از کشت ریزنمونه ها ، فاکتورهای مورد نظر مورد بررسی قرار گرفت وبهترین محیط ها به منظور جلوگیری از زردی نمونه ها و کلروز آنها مشخص شدند. محیط شماره 4 با نسبت آمونیوم به نیترات 1450/1700 و محیط OBH بهترین ترکیب محیطی برای جلوگیری از نکروز شدن و زردی ریزنمونه ها بودند.

Keywords:

گل محمدی , کشت بافت , ریزازدیادی , پرآوری , کلروز , کالوس