مدیریت راهبردی سرمایه فکری در نهادهای مالی

امروزه سرمایه فکری به عنوان یکی از ارزش افزاترین منابع شرکت ها و سرمایه ای کلیدی در رشد و نوآوری مطرح شده است. از این رو، ضرورت توسعه و مدیریت آن، به یک الزام جدی در سطح کلان ملی و در عرصه کسب و کار تبدیل شده و با حرکت به سمت اقتصاد دانش پایه منجر به تغییر پارادایم حاکم اقتصاد صنعتی شده است. به گونه ای که می توان شاهد پایداری اقتصادی مبتنی اطلاعات و دانش بود، که اساس و بنیان آن بر محور سرمایه فکری استوار است. به تعبیری ساده شایدبتوان سرمایه فکری را بسته ای دانشی تشکیل شده از مجموعه منابعی نامشهود و پنهان، اصول، فرهنگ، الگوهای رفتاری، قابلیت، شایستگی ها، ساختارها، ارتباطات، فرآیندها و پردازش ها منجر به / منتج از دانش، به حساب آورد. در پژوهش حاضر با نگاهی مبتنی بر ادبیات آینده پژوهی و بهره گیری از روش چشم انداز، مدلی به منظور مدیریت و گزارش دهی سرمایه های فکری در نهادهای مالی فعال در بازار سرمایه ارائه می گردد. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی است که به شیوه توصیفی / کتابخانه ای (بررسی اسناد ومدارک) انجام گرفته است. تدوین چشم انداز به عنوان مطلوبترین آینده ممکن برای یک سازمان مهم ترین مرحله آینده پژوهی است. در این روش آینده های عملیاتی به صورت هنجاری تعریف می شود. در این مقاله همچنین صورت های گزارشگری سرمایه فکری به منظور گزارش ارزش آفرینی سرمایه های فکری معرفی می شوند.

Keywords:

سرمایه فکری , مدل مدریت سرمایه فکری , مدل گزارشگری سرمایه فکری , آینده پژوهی , چشم انداز , نهاد مالی