عناصر و عوامل زمین شناسی وجغرافیایی ارتباط مستقیمی با
امنیت ملی دارند. مطالعه بروز بسیاری از رخدادهای طبیعی در نقش عوامل ویرانگر مانند زلزله، زمین لغزش، سیل، طوفان،آتش سوزی و...با توجه به موقعیت جغرافیایی وزمین شناختی، تاریخچه تکرار و تعدد، استقرار سکونتگاهها و سازههای زیربنایی واحدهای سیاسی ومیزان آسیب پذیری آنها می تواند بنیاد بسیاری از برنامه ها و راهبردهای ملی و منطقه ای قرار گیرد. قرارگیری ایران بر روی کمربند لرزه خیز آلپ- هیمالیا و بسترزمین ساختی ناآرام آن بارها زمینه ساز بروز
زلزله هایی گشته که نتیجه آن ویرانی و تلفات گسترده انسانی در بسیاری از نقاط سکونتگاهی در مناطق کوهپایه ای بوده است. وجود گسل های متعدد بعنوان سرچشمه های لرزه زا در شهر
تهران نشانگر آنند روزگاری شهر
تهران خواهد لرزید. تحلیل
زلزله های گذشته در گستره
تهران دوره تکرار آنها را حدودآ 150 ساله نشان می دهد ولی هم اکنون از آخرین
زلزله شدید
تهران 177 سال می گذرد و اگر تا کنون رخ نداده دلیل بر عدم وقوع آن در آینده نمی باشد و به هر میزان که دوره بازگشت
زلزله ها طولانیتر شود بزرگی ، قدرت تخریب ودرنتیجه خسارتهای جانی ومالی وپیامدهای
امنیت ملی آن فزونی خواهد یافت. شهر
تهران در مقام شهری ملی که در سازماندهی فضای سیاسی ایران در طول دویست سال گذشته نقش آفرینی بسیار مهمی داشته، جایگاه استقرار بسیاری از صنایع، وزارت خانهها، تاسیسات زیربنایی با کارکرد ملی و بین المللی است. بروز
زلزله ای بابزرگای حدود 7 درمقیاس ریشتر در
تهران جدای از تلفات انسانی و ویرانی گسترده، زمینهساز گسستگی سیاسی فضای ناهمگن ملی، بروز تنش های داخلی و بحران ملی خواهد شد. بنظر می رسد که راهکار اساسی جهت کاستن از پیامدهای
امنیت ملی بهنگام وقوع چنین حادثه ای تمرکززدایی و تقویت نهادهای محلی در سطوح استانی و منطقه ای پیش از بروز
زلزله شهر
تهران است.