بررسی امکان سنجی استقرار دورکاری در شعب تامین اجتماعی مشهد

بسیاری از کشورهای دنیا در حال انتقال از یک جامعه مبتنی بر صنعت بر جامعه مبتنی بر اطلاعات است . این انتقال ، انقلابی در زمان و مکان پدید آورده است و این موجهر روز بخش های مختلف زیادی از جهانیان را تحت تاثیر قرار داده و یکی از جنبه های عمده ای که به شدت تحت تاثیر این پدیده قرار گرفته است ، بحث کسب و کاراست. رونق صنعت ارتباطات در سه دهه اخیر و شگفتی های عصر فناوری مستقیما در کار و زندگی شخصی و اجتماعی کارکنان و مردم (جامعه) تاثیر گذاشته است وزمینه را برای بحث های جدید سازمانی فراهم کرده است که یکی از این مباحث یک الگوی روش انجام کار مبتنی بر رایانه به نام دورکاری است. اما چالشی که ما دراین مقاله به آن پرداخته ایم، پاسخ به این سوال است که آیا این شیوه کاری در سازمان های ایرانی (با تاکید بر سازمان های دولتی) قابلیت پیاده سازی دارد؟ به اینتریتب به مطالعه موردی در شعب هفت گانه سازمان تامین اجتماعی شهرستان مشهد برای سنجش امکان استقرار دورکاری مبادرت ورزیده ایم. برای این منظور تعداد 460 پرسشنامه بین کارمندان توزیع و دادهها توسط نرم افزار SPSS استخراج و با استفاده از سنجش فاصله اطمینان و آزمون T.TEST مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . در نهایت آنچه در این پژوهش بدان دست یافته ایم، بیانگر این است که اگرچه نگرش و اقبال زیادی در کارکنان و سازمان نسبت به بهره گیری از این شیوه وجود دارد، اما هنوز پیش نیازها و زیرساخت های کافی سازمانی جهت استقرار آن مهیا نشده است.

Keywords:

دورکاری , پیشنیازهای سازمانی , پیشنیازهای فردی , نگرش سازمانی , نگرش فردی