نقش محورهای پیاده در پویایی محلات مسکونی

شهرها به عنوان مکان زندگی و فعالیت انسان ، امروزه در تامین نیازهای انسان با چالش های مواجه شده اند. برخی از این چالش ها را می توان ناشی از مسائلی از قبیل وابستگی فزاینده به اتومبیل ،کاهش تعاملات اجتماعی ،رشد بی رویه و گسترش شهرها و افزایش آلودگی های محیطیدانست. بررسی این مسائل در چند دهه اخیر توسط پژوهشگران نشان داده است که الگوها و رویکردهای که در گذشته مبنای کار شهرسازانبوده ،چنین وضعیتی را سبب شده است. در این زمینه می توان به مقررات منطقه بندی و تاکید بر تک عملکردی بخشها اشاره نمود . . به دنبال این مسائل الگوهای توسعه مطرح شدند که رویکرد هاو راهکارهای خود را بر حل این مسائل بنا نهاده اند . رویکرد این الگوهای توسعه،اغلب بر بهره گیری اصولی و متناسب از ظرفیت های موجود ، ارتقا سرزندگی مکانها و کاهش طول و تعداد سفرهای درون شهری ، ایجادبسترهای تعاملات اجتماعی ، توجه به ظرفیت های محیط و اکوسیستم و اصولی از این قبیل ، قرار گرفته است و چنین رویکردها را راهکار مناسب برای از میان برداشتن چالشها و مسائل ذکر شده می دانند. ایده محله پیاده محور منطبق بر رویکرد این الگوهای توسعه است . بنابراین با توجه به مطالبی که بیان شد ساماندهی و توسعه محلات با محوریت حرکت پیاده در شهرهای امروزی یک ضرورت به حساب میآید. محلات بعنوان کوچکترین اجزاء سازنده شهر بحساب می آید و در کشور ما محلات در چارچوب سلسله مراتب شهری عملکرد مناسبیندارند که در این مورد می توان به سطح ضعیف تامین نیازهای روزانه و پایین بودن تعاملات اجتماعی میان ساکنین از یک طرف و و ابستگی به اتومبیل و سطح پایین حرکت پیاده از طرف دیگر در اکثر محلات اشاره نمود .بنابراین ارائه الگوهای خاصی از توسعه که هدف آن استفاده از پتانسیل های توسعه و ساماندهی در درون محلات شهری باشد ، ضرورت پیدا می کند