مقایسه مدل سازی انتقال آلودگی در آبخوان های دشت عسلویه و خلیج نایبند

در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، به دلیل تأسیس صنایع مختلف گازی، احتمال فلزات سنگین ناشی از فعالیت های صنعتی، بر روی خاک های منطقه زیاد است و به یک مشکل جدی تبدیل شده است. ورود فلزات سمی از طریق فعالیت های انسانی باعث آلودگی خاک و در نتیجه آب زیرزمینی شده است، به طوری که میزان غلظت این عناصر، در خاک و آب زیرزمینی، در بسیاری از نقاط صنعتی بیش ازحد مجاز است و یا به زودی به بیش ازحد مجاز خواهد رسید. ردیابی یک فلز سنگین در خاک کار بسیار مشکل، وقت گیر و پرهزینه است، فلزات سنگین در خاک قادرند در اعماق زمین نفوذ کرده و باعث آلودگی شدید آب های زیرزمینی گردند. هدف از این پژوهش، مدل سازی حرکت فلزاتCu و Znبه سمت آب های زیرزمینی و بررسی نتایجاعداد پکلت و کورانتجهت قابل قبول بودن طرزکار مدل در دو ایستگاه دشت عسلویه و خلیج نایبند می باشد. نتایج نشان داد در ایستگاه دشت عسلویهو خلیج نایبند فلز روی به ترتیب در مدت زمان 6/4041 و 1476 ساعت، حرکت بیشتری نسبت به فلز مس با مدت زمان 6/8301 و 8/3160 به سمت آب های زیرزمینی دارد، همچنین در ایستگاه دشت عسلویهبه دلیل هدایت هیدرولیکی کمتر مدت زمان رسیدن انتقال آلاینده ها، در مدت زمان بیشتری رخ می دهد

Keywords:

منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس , فلزات سنگین , آب زیرزمینی , مدل سازی , حرکت آلاینده , اعداد پکلت و کورانت