مطالعه تولید گاز زیستی بر مبنای پایش محیط زیست با استفاده از زیست توده حاصل از ضایعات باغی (مطالعه موردی: منطقه طالقان)

در سال های اخیر یکی از مهم ترین ارکان توسعه کشورها مدیریت بهینه انرژی به منظور دسترسی مطمئن به منابع تجدیدپذیر است. یکی از عمده ترین منابع جهت توسعه منابع انرژی پاک در کشاورزی پایدار، بهره برداری از ضایعات محصولات باغی به عنوان پیش سازی جهت تولید انرژی زیست توده است. در این مطالعه، پتانسیل تولید گاز زیستی با استفاده از زیست توده حاصل از ضایعات باغی (سیب، گیلاس، آلبالو و گردو) بدست آمده از مناطق روستایی چهارگانه (دیزان، ناریان، گراب، و خودکاوند) شهرستان طالقان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان زیست توده متعلق به روستاهای دیزان و گراب می باشد. سهم وسیعی از زیست توده کل حاصل از روستای دیزان (77/1190 کیلوگرم) را محصول گردو به خود اختصاص داد. بیشترین پتانسیل تولید گاز زیستی یا بیوگاز متعلق به روستای دیزان با تولید 009/109377 متر مکعب در سال بود. کمترین پتانسیل تولید گاز زیستی با میزان 517/33746 مترمکعب در سال به روستای گراب با سهم اختصاصی حاصل از ضایعات درخت گردو برابر با 46/239 مترمکعب در سال تعلق داشت. میزان تولید گاز زیستی به ازای یک اصله درخت گردو و گیلاس در روستای دیزان به ترتیب 52/459 و 10/29 متر مکعب محاسبه شد. بنابراین کاشت درختان گردو و بهره برداری از زیست توده آن جهت تولید گاز زیستی با ضریب بهره وری بالا در این منطقه می تواند زمینه مدیریت بهینه سوخت پاک را فراهم نماید.

Keywords:

پایش آلاینده های زیست محیطی , افزایش بهره وری تولید , انرژی زیست توده , بیوگاز , سوخت پاک