تاثیرات ژئومورفولوژیکی منطقه بر تغییرکاربری اراضی محیط پیرامونی و نظام استقرار سکونتگاه ها(مطالعه موردی: ناحیه مسجد سلیمان)

ناحیه مسجد سلیمان تقریباً به شکل یک مستطیل با روند شمالغرب به جنوب شرق و هم روند با رشته کوه های زاگرس و مسیر رودخانه های مهم در یک حوزه کوهستانی قرار دارد که در حوزه کارون وسطی از اهمیت فوق العادهای بالاخص در مهار جریانات سطحی رودخانه کارون برخوردار است. در واقع دریاچههای سدی بزرگ مانند سد شهید عباسپور (کارون 1) و (کارون 3) از جمله عوامل طبیعی هستند که در این ناحیه نقش مهمی دارند. همچنین سد کارون 2 که در حال احداث است و نیز سد گتوند و تعدادی سد کوچکتر که در این ناحیه در حال احداث هستند، اهمیت و نقش ناحیه را در مهار جریانات سطحی نمایان می سازد. تالاب های بزرگ چون تالاب میانگران در شمال ایذه و تالاب بندون در جنوب آن و نیز تالاب شیمبار از جمله نواحی پست و گود در این ناحیه هستند که به عنوان عوامل طبیعی، چشم اندازهای ویژه ای را خلق کرده اند. گسترش جامعه جنگلی بلوط و سایر گونه های جنگلی مهم در رشته زاگرس موجب شکل گیری اکوسیستم های جنگلی و بیشه زاری و یا مراتع نیمه مشجر در این ناحیه گردیده است. قلل مرتفع و کوهستانی که در زمستان ها برف سنگینی آنها را می پوشاند با دامنه های کشیده و پرشیب، چشمه های پرآب که عمدتاً منشاء کارستی دارند، آبشارهای بزرگ و خروشان، تنگها و دشت های وسیع میانکوهی از دیگر نمودهای قابل مشاهده در این ناحیه اند که در نظام استقرار سکونت گاه ها و نحوه معیشت ساکنان آن نقش اساسی دارند. در پایان می توان چاه ها و مخازن نفتی و دیگر میادین بزرگ که هنوز مورد بهره برداری قرار نگرفته اند در زمره عوامل طبیعی مؤثر به شمار می آیند.

Keywords:

مسجدسلیمان , دریاچه های سدی , تالاب , تنگها و دشت های وسیع میانکوهی