مقاوم سازی سازه ها در برابر زلزله با بهره گیری از تجارب زلزله های منجیل وبم

تجارب زلزله های منجیل و بم و بررسی آیین نامه زلزله ایران نشان می دهد که سازه های اسیب دیده در هر دو زلزله، دارای ضعف های عمده طراحی و اجرایی بوده اند. بررسی دو زلزله منجیل و بم نشان می دهد که عمده ساختمان های تخریب شده در دو زلزله از نوع مصالح بنایی بوده اند، اما ساختمان های مهندسی ساز متعددی نیز در هر دو زلزله به علل مشابهی آسیب دیده اند. از عمده ترین عوامل تخریب می توان به عدم اجرای کلاف های زیر سری سقف ها و مهاربندی سقف های طاق ضربی اشاره نمود. همچنین عدم تامین صلبیت کافی کف ها، ضعف سیستم بادبندی در ساختمان های اسکلتی و ایجاد پیچش شدید در سازه ها و اجرای طبقه نرم در طبقات ساختمان، ضعف عمده در اتصالات، کمانش اعضای فشاری، ایجاد ستون های بلند لاغر و ... از عوامل تخریب در این سازه ها بوده است. با رعایت نکات خاص طراحی و اجرایی ایین نامه زلزله ایران امکان ساخت سازه های با درصد ایمنی بالا وجود خواهد داشت. هدف از این مقاله تعیین نقاط ویژه در طراحی و اجرای سازه هادر برابر زلزله با استفاده از تجارب زلزله های منجیل و بم می باشد. در این راستا مباحث زمین شناسی و زلزله آیین نامه 2800 ایران و توجه ویژه به یک سری نکات خاص طراحی و اجرایی ارائه می گردد.

Keywords:

مقاوم سازی , زلزله , پیچش , مهاربندی , کمانش