مقایسه روشهای درونیابی جهت تهیه نقشه نفوذپذیری سطحی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیائی در دشت سرپنیران

مهار رواناب سطحی و بهرهبرداری ار آن می تواند راهکار مناسبی برای جلوگیری از هدر رفت آب شود. تعیین عرصه هایمناسب برای استفاده بهینه از سیلاب یکی از مهمترین عوامل وتعیین کننده موفقیت طرحهای پخش سیلاب می باشد. درمقاله حاضر که متکی بر نتایج حاصل از تحقیق در زمینه مکان یابی مناطق مستعد برای پخش سیلاب است، به بررسی ومقایسه روشهای درون یابی که برای تعیین اولویت مناسب اراضی از لحاظ نفوذپذیری سطحی برای پخش سیلاب استفاده میشوند؛ پرداخته شده است. روشهای درون یابی مورد تحقیق: روش IDW، روش GPI، روش LPI، روش RBF، روشهای Krigging و روش های Cokrigging میباشد. به این منظورروشهای فوق برای تهیه نقشه نفوذپذیری سطحی حوزه آبخیز دشت سرپنیران شهرستان پاسارگاد استان فارس به عنوان لایه اطلاعاتی تاثیرگذار در مکان یابی عرصه های مستعدپخش سیلاب مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که از میان روشهای ارزیابی شده برای تهیه نقشه نفوذپذیری سطحی، روش Krigging تیپ circular با RMSE برابر ۷/۸۷ بهترین روش درونیابی انتخاب شد.

Keywords:

سیستم اطلاعات جغرافیایی , روشهای درون یابی , پخش سیلاب , نفوذپذیری سطحی , دشت سرپنیران