سهم مدیریت خاک درتوسعه پایدار

ازاوایل قرن بیستم که دنیا سیرتحولی متفاوتی را نسبت به گذشته به خود دید موضوع توسعه و پایداری آن بسیارمطرح بوده است ازطرفی رشد فزاینده جمعیت می طلبید که توسعه ای درارتباط با معاش این جمعیت حاصل شود و لذا صنعت و تکنولوژی بکارگرفته شد و درکلیه ابعادرشد چشمگیری حاصل شد ازطرف دیگر چون منابع اعم ازطبیعی و غیرطبیعی بطور یکنواخت درسطح کره زمین تقسیم نشده بود باعث شد عدم تعادل و ناپایداری دراین سامانه رخنمون شود همانند بقیه بخشها سامانه کشاورزی که خود ازمولفه های اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی تشکیل شده بود نیز ازاین قاعده مستثنی نبوده و براثرعدم دوراندیشی لازم به سمت ناپایداری پیش رفت و دربرخی ازمناطق براثراستفاده های بی جا ازآب خاک و گیاه کشاورزی تقریبا نابود گردید الوده شدن آبهای رووزیرزمینی و درنتیجه بروز انواع بیمارها تخریب های فیزیکی شیمیایی و بیولوژیکی خاک و به تبع آن مهاجرت های بی رویه روستائیان و معضلات اجتماعی بعدازآن ازجمله اثرات منفی حاصل ازناپایداری کشاورزی می باشد مدیریت خاک میتواند کمک شایانی درحفظ و حتی بازگرداندن محیط زیست و کشاورزی پایداربنماید دراین خصوص خدمات سخت و نرم افزاری خاصی نیاز است تا این عمل مهم و حیاتی انجام گیرد ازیک طرف تحقیقات و اجرای طرح های پژوهشی لازم است تا علم و تکنولوژی روز را برروی خاک برده و سپس نتایج مثبت را برای کاربران کشاورزان توجیه توصیه و بکاربرد