با توسعه سریع شهر نشینی و افزایش ساخت و ساز در چند دهه اخیر ، در شهر تهران شاهد تغییرات اساسی در کالبد و منظر شهری هستیم که ، محل خودنمایی هر یک از تک بنا ها در جداره ممتد خیابان ها شده اند. نمای ساختمان ها چون نمود خارجی هر بنا میباشد و به سبب اینکه سازنده بدنه شهری بوده و در واقع بستر کالبدی شکل دهنده به تصویر ذهنی شهروندان از محیطی است که در آنقرار گرفته اند ، اهمیت مییابد.به سبب همین اهمیت است که در بسیاری از شهرهای مطرح ( پیشرو جهان ) ، ضوابط و مقررات ویژهایی در ارتباط با سیما و منظرشهری وجود دارد .برای جلوگیری از نابسامانی ها در سیمای شهری ، که می بایست نمادی از فرهنگ، تمدن ، هنر و
معماری اسلامی و
ایرانی باشد ، تلاش های فراوانی انجام گردیده است.دراین مقاله درجهت بازخوانی مفاهیم نهفته درمعماری ایرانی–اسلامی وشاخص های کمی منتج ازآن به عنوان اصول اولیه وپایه درمعماری لحاظ وسپس مصادیق آن درنمای ساختمان ها بررسی شده ا ست .دراین میان اصولی چون هماهنگی، تعادل، وحدت، تناسبات، حدوحریم، تقارن، توازن، سلسله مراتب واصول ایستایی به عنوان نمودهای
معماری ایرانی و
اسلامی بازشناسی گردیده اند .هدف ازاین گفتارسیرازمعنا به صورت درجهت تجلی بایسته های
معماری ایرانی و
اسلامی میباشدکه درنهایت نشانگرشناخت عمیق معمارایرانی ازاصول وحکمت
اسلامی درانتظام بخشی نمابوده است. روش تحقیق دراین پژوهش توصیفی -تحلیلی است