بررسی تنوع ژنتیکی بین توده ای ارقام بومی خربزه سیستان با استفاده از نشانگرهایISSR

با توجه به قدمت کشت و کار ارقام متنوعی از خربزه و طالبی در سیستان، به نظر میرسد ذخایر ارزشمند و غنی ژنتیکی از این گیاه درسیستان وجود داشته باشد. در این پژوهش تنوع ژنتیکی 15 توده خربزه بومی سیستان و 7 توده خربزه غیر بومی با استفاده از نشانگرهایISSRبررسی گردید. در مجموع 6 آغازگر که دارای توالیهای ساده تکراری بودند برای تکثیر قطعاتی ازDNAژنومی گیاه استفاده شد. دی انآی ژنومی استخراج شده از نمونههای گیاهی با این آغازگرها تکثیر و محصولات حاصل با استفاده از ژل پلیاکریلآمید الکتروفورز شدند. در این بررسی 61 مکان ژنی امتیازبندی شدند که از این تعداد 46 مکان چندشکلی نشان دادند. برای ارزیابی شباهت ژنتیکی میان تودهها از تحلیل خوشهای با استفاده از ضریب تشابه جاکارد با روشUPGMAاستفاده گردید. میانگین فاصله ژنتیکی میان تودهها (با استفاده از ضریب تشابه جاکارد0/74ومیانگین محتوای اطلاعات چندشکل PIC 0/78 بود اغازگرP3بالاترین مقدارPIC 0/93 را دارا بود. بررسی دندروگرام حاصل از تجزیه خوشهای تنوع بالایی را در بین ژنوتیپهای مورد مطالعه نشان داد که از آنها میتوان در برنامه های اصلاحی استفاده کرد.

Keywords:

خربزه , تنوع ژنتیکی , نشانگرISSR