مقایسه دو نوع محیط کشتDKW و MS در حالت های مختلف مایع و جامد بر پرآوری رقم ردتاب هلو (Prunus persica L.)

بهینه سازی و افزایش پرآوری شاخه موضوع پایه ای برای ریزازدیادی است و در این زمینه بیشتر مطالعات روی نوع محیط پایه و همچنین حالات مختلف در محیط کشت متمرکز است. این آزمایش با هدف بررسی تاثیر دو نوع محیط کشت پایه DKW و MSهمراه با حالات مختلف بر روی پرآوری هلو انجام گرفت. به منظور انجام این پژوهش آزمایشی در سال 1392 به صورت فاکتوریل، با طرح پایه کاملاتصادفی در چهار تکرار، در پژوهشکده بیوتکنولوژی ایران انجام شد. مواد گیاهی این آزمایش ریزنمونه های هلو رقم ردتاب بودند. فاکتورهای آزمایش شامل دو نوع محیط کشتMS و DKW)و حالات مختلف محیط کشت (مایع، جامد) بودند. هورمون هایBAP:2 میلی گرم در لیتروIBA:0/06میلی گرم درلیتروGA3:0/4میلی گرم درلیتر در محیط کشت های مذکور به طور یکسان مورداستفاده قرار گرفت. تعداد شاخه و تعداد برگ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین دو محیط کشت و همچنین بین اثرات متقابل ترکیبات تیماری اختلاف بسیار معنی داری برای صفات مذکور وجود دارد. بررسی نتایج مقایسه میانگین برای دو نوع محیط کشت نشان داد که تعداد شاخه و تعداد برگ در محیط کشتDKWنسبت به محیط کشتMSبیشتر بوده است به طوری که درمحیطDKW تعداد5/2عددشاخهو15/3عدد برگ به دست آمد. همچنین نتایج مقایسه میانگین برهمکنش تیماری نشان داد که بیشترین تعداد شاخه و تعداد برگ از کاربرد محیطDKWبا حالت مایع به ترتیب به تعداد4/8و17/33عدد به دست آمد. به طوری که نتایج نشان داد که استفاده ازمحیط DKWبه حالت مایع جهت پرآوری هلو مناسب تر است

Keywords:

هلو , کشت بافت , محیط کشت , محیط کشت جامد , محیط کشت مایع