بهینهسازی کشت درون شیشهای و باززایی به روش جنینزایی سوماتیکی در گیاه نعناع فلفلیMentha ×piperita

یکی از مهمترین عوامل موفقیت در انتقال ژن به گیاهان، بهینه سازی روشی توانمند در باززایی و تولید شاخههای نابجای زیاد و در عین حال پایدار از نظر ژنتیکی میباشد. با توجه به اینکه گیاه نعناع فلفلی یکی از مهمترین گیاهان دارویی و معطر به شمار میرود با هدفبهینه سازی کشت بافت این گیاه و بهبود شرایط انتقال ژن به آن، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرارانجام شد. محیط کشت شاملMSپایه، میو اینوزیتول به همراه تیامین و تیمارهای مورد استفاده عبارت بودند از غلظتهای مختلف هورمونهای NAA و BAPو نگهداری پتریهای کشت در دو شرایط روشناییLوتاریکی Nطی دوهفته اول ازمایش و ازقطعات 5-7 میلیمتری ساقه و قطعات برگ همراه دمبرگ به عنوان جداکشت استفاده شد. صفات مختلفی از جمله ارتفاع گیاهچه، درصدزنده مانی، متوسط تعداد گیاهچه در کل جداکشتها، متوسط تعداد گیاهچه در جداکشتهای زنده و درصد ریشهدهی اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس و مقایسات میانگین حاکی از تاثیر متفاوت تیمارهای مورد استفاده بر صفات مورد اندازه گیری بود. هرچند در بین تیمارهای مورد استفاده، ترکیب تیماریNAA=1 ،BAP=3 و روشنایی با داشتن صد درصد زنده مانی جداکشتها و بالاترین متوسط تعداد شاخه نابجای و کمترین درصد ریشه به عنوان بهترین تیمار شناخته شد که نسبت به سایر روشهای قبلی که از هورمونهای گران قیمت زئاتین و تیدیازورون استفاده شده بود نتایج بهتری نشان داد

Keywords:

نعناع فلفلی , کشت بافت گیاهی , جنینزایی سوماتیکی , NAA , BAP