تعیین عرصههای مناسب تغذیه مصنوعی براساس منطق بولین در حوزه آبخیز قلعه بید خاش

ناچیز بودن میزان بارندگی سالانه، توزیع نامناسب زمانی و مکانی بارندگی و همچنین نزول بارش هایی با شدت زیاد که منجر به سیلاب های آنی و مخرب می گردد، از مهمترین ویژگی های مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می رود. پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی آبخوان ها، یک استراتژی مناسب برای مهار سیلاب ها، مقابله با کم آبی و مدیریت منابع آب در مناطق خشک به شمار می آید. این مطالعه با هدف تعیین عرصه های مناسب تغذیه مصنوعی در آبخوان قلعه بید خاش انجام شده است. بدین منظور، لایه های رقومی پارامترهای هیدروژئولوژیکی و هیدرولوژیکی منطقه تهیه شد و مؤثرترین پارامترها در مکان یابی مناطق مستعد پخش سیلاب شناسایی گردیدند. به نحوی که پارامترهای هیدروژئولوژیک با پنج معیار (شیب، نفوذپذیری، ضخامت آبرفت، قابلیت انتقال، کیفیت شیمیایی آبرفت)، پارامترهای هیدرولوژیک با سه معیار (آب مازاد، گل آلودگی، کیفیت شیمیایی آب سطحی) و پارامتر اقتصادی اجتماعی با یک معیار (بالادست چاه های در دست بهره برداری) انتخاب گردیدند. در ادامه لایه کاربری اراضی بعنوان عامل محدودکننده اعمال گردید. سپس لایه های منتخب کلاس بندی و براساس منطق بولین تلفیق گردیدند. در نهایت با روی هم گذاری لایه های اطلاعاتی، مناطق مستعد پخش سیلاب براساس مدل بولین تبیین شد.