تدوین متودولوژی مناسب برای احیای شبکه های آبرسانی پس از وقوع زمین لرزه

در سالهای نه چندان دور، آژانس‌های ملی و بین‌المللی فعالیتهای بسیاری را به منظور ارزیابی عملکرد سامانه‌های مختلف از جمله سامانه آبرسانی انجام داده‌اند. برخی از این فعالیتها بطور جدی ادامه یافت و در قالب متودولوژی ارائه گردید. آژانس مدیریت اضطرار فدرال(FEMA) ، انجمن امور آب آمریکا(AWWA) ، آژانس حفاظت محیط زیست (EPA) ، موسسه ملی علوم ساختمان(NIBS) انجمن شریانهای حیاتی آمریکا(ALA) ، جامعۀ مهندسی عمران آمریکا(ASCE) و آژانس همکاری‌های بین‌المللی ژاپن (JICA) روش ‌های کاربردی را ارائه داده‌اند که استفاده از آنها مفید بنظر می رسد. با این وجود، برای انجام یک ارزیابی مناسب عملکرد شبکه به منظور برنامه‌ریزی پاسخ اضطراری، لازم است شرایط محلی در روش های فوق اعمال گردد. در این مقاله بنا داریم ضمن بیان خلاصه‌ای از روشهای موجود، روشی مناسب برای ارزیابی آسیب پذیری و احیای سامانه های آبرسانی برای شرایط محلی ایران ارائه دهیم. اساس این روش، متودولوژی HAZUS SR می باشد و از ترکیب روشها و فرمولهای FEMA، جایکا، که ورودی های مورد نیاز آن از نتایج تحقیقات محلی و مطالعات صورت گرفته در ایران بدست آمده است. در ابتدا به معرفی اجزای شبکه آبرسانی و شرایط لرزه ای ایران و اثر شتاب و سرعت بیشینۀ زمین بر اجزای سامانه می پردازیم. سپس روش مناسب تحلیل خسارت وارد شده بر شبکه و احیای آن ارائه می شود. در پایان، زمان مورد نیاز برای بازسازی شبکه، منابع مورد نیاز و نیروی انسانی لازم برای ترمیم شبکه بر اساس خسارات بوجود آمده ارائه می گردد. همچنین میزان مصرف مورد نیاز در هر گره تعیین می گردد تا در صورت لزوم پس از وقوع زمین لرزه، تانکهای مورد نیاز برای استفاده ساکنین منطقه در دسترس قرار گیرد. این پژوهش حاصل مطالعات انجام شده در زمینه شبکه های آبرسانی در دنیا و مستندات موجود در کشورمان و همچنین مصاحبه با پژوهشگران و مدیران صنعت آب کشور می باشد و امید است با انجام تحقیقات بیشتر توسعه یابد.