اثر نانو نقره بر ترکیبات فنلی و رزمارینیک اسید درکالوس های حاصل از کشت بافت گیاه اسطوخودوس abstract
گیاه
اسطوخودوس (Lavandua angostifloria) متعلق به خانواده نعناعیان می باشد ،ظاهر این گیاه به صورت بوته های چوبی با انشعابات و شاخه های فراوان است .
اسطوخودوس گیاهی مدیترانه ای است و منشاء ان جنوب اروپا و اسپانیا است اما در تمام نقاط جهان به صورت خودرو رشد می کند .تمام قسمت های این گیاه به ویژه برگ ان غنی از
ترکیبات فنلی مانند
رزمارینیک اسید و سایر
ترکیبات فنلی با خاصیت انتی اکسیدانی فراوان می باشند .در این تحقیق به منظور بهینه سازی تولید
رزمارینیک اسید و سایر
ترکیبات فنلی از نانو ذرات نقره به عنوان الیسیتور در کشت بافت گیاه
اسطوخودوس استفاده شد . از جدا کشت برگ و هورمون NAA و BAP به میزان 2 و 4 میلی گرم بر لیتر استفاده شد و پس از یک ماه کالوسها واکشت شدند و به محیط حاوی نانو ذرات نقره در غلظت های 100، 75، 25، 12، 8، 4 ppm انتقال پیدا کردند . کالوسهای یک ماه برداشت شدند و وزن تر و خشک و محتوای
ترکیبات فنلی و میزان
رزمارینیک اسید محاسبه شد. نتایج نشان داد نانو ذرات نقره در مقدار اندک باعث افزایش
ترکیبات فنلی و
رزمارینیک اسید و افزایش وزن تر و خشک نسبت به شاهد شدند اما با افزایش میزان نانو ذرات این متابولیت های ثانویه کاهش یافته و در مقابل وزن تر و خشک به بیشترین مقدار رسیده ،به نحوی که بیشترین میزان
ترکیبات فنلی 5.11 (mg GA/g.dw) بیشترین میزان
رزمارینیک اسید 21.65 (mg/g.dw) در تیمار 4ppm نانو نقره وکمترین میزان وزن ترو خشک (7.11 و 0.24) gr در تیمار شاهد مشاهده میشود. همچنین کمترین میزان
ترکیبات فنلی 0.41 (mg GA/g.dw) و کمترین میزان
رزمارینیک اسید 1.69 (mg/g.dw) و بیشترین میزان وزن تر و خشک (23.36 و 1.31) gr در تیمار 100ppm نانو نقره مشاهده میشود.