فرهنگ و آموزش کودکان

فرهنگ به عنوان اندوخته های مادی و معنوی هر جامعه تاثیر بسزایی در تبیین الگوهای رفتاری و زیستی و انتخاب روش های مواجهه با مسائل بر عهده دارد. توجه به ماهیت پویای فرهنگ و نقش آموزش به خصوص در سنین کودکی در هدایت جامعه به سوی پایداری و تعامل بهتر با محیط در کنار بهره گرفتن از پتانسیل ها و میراث کمی و کیفی افراد نه تنها بیان گر اهمیت توجه به موضوع فرهنگ بلکه بیانگر ضرورت و الزام بررسی آن به خصوص در دورانی است که تکثر گرایی گفتمان غالب بر جوامع شهری می باشد گسترش روز افزون ارتباطات و تسهیل هرچه بیشتر حمل و نقل و مهاجرت افراد و اندیشه ها در کشورهای در حال توسعه پدیده ای است که به راحتی امکان تبدیل از فرصت به یک تهدید را دارد. بر همین اساس توجه به آموزش و فضاهای آموزشی در شهرهای تکثر گرا جایگاه تازه ای در نظام مدیریتی و حرکت جامعه به سوی پایداری پیدا خواهد نمود . تکیه بر تشابهات فرهنگی و توسل به رویکردهای دموکراتیک آموزش و خلق فضا می تواند با تکیه بر روح و زمان و شکل بخشیدن به ادراک ذهنی کودکان در سنین پایین زمینه ساز دستیابی به پایداری اجتماعی و هویت جمعی و فردی در شهرها گردد از آن روی که تغییر و سازماندهی فرهنک جوامع نه با فشار بلکه به واسطه احساس نیاز و فرایند گزینش و خودخواسته آن ها و در ارتباط با ماهیت کالایی فرهنگ ها و تعامل آنها به درستی صورت می پذیرد پس آموزش توانایی ها و پیش زمینه های ورد به گفتگو در دوران تکثرگرایی فرهنگی از سنین پایین هرچه بیشتر پر اهمیت به نظر می رسد به علاوه که استفاده از ابزار فضا و معماری به عنوان یک مولفه اساسی در تکیمل آموزش های ذهنی و ادراکی کودکان بوده و هدف این مقاله معرفی و بررسی چنین فضایی به عنوان یک واسطه آموزشی و تاثیر آن بر شکل گیری و تغییر فرهنگ ها به وسیله آموزش بوده تا در عین حال فقدان فضایی کالبدی در این سیستم به هم تنیده فرهنگی نیز حل گردد.

Keywords:

فرهنگ , آموزش , کودکان , فضا , شهر