بررسی تأثیر متقابل آبیاری زیرزمینی و تکمیلی بر کارائی مصرف آب و کمک به نیاز تبخیر و تعرق ارقام گندم

آنچه مسلم است کشورهایی که در ناحیه خشک و نیمه خشک دنیا قرار دارند و یا از کمبود آب رنج میبرند میبایست راهبرد خاصی در جهت استفاده صحیح و مطلوب از آب بعمل آورند. از جمله این راهکارها برنامهریزی صحیح، افزایش در راندمانهای آبیاری و افزایش عملکرد در واحد سطح میباشد. در این تحقیق اثر اعمال همزمان آبیاری تکمیلی در سه سطح (بدون آبیاری تکمیلی، آبیاری در زمان زمان دانه دهی، زمان گلدهی و دانه دهی هر دو) بر روی سه رقم گندم بهار، کراس البرز و W33g در سطح ایستابی ثابت 80 سانتیمتر، در سه تکرار، سال زراعی 90-89 بررسی شد. آزمایشات در ایستگاه لیسیمتری تحقیقاتی گروه مهندسی آب دانشگاه رازی اجرا گردید. نتایج نشان دادکه، بین دو تیمار بدون آبیاری تکمیلی و آبیاری زمان دانه دهی در سطح 5% اختلاف معنیداری مشاهده نشد. همچنین بیشترین و کمترین درصد مشارکت به ترتیب برابر با 56 % (برای حالت تک آبیاری دانه دهی و رقم کراس البرز) و 48% (برای حالت دو آبیاری تکمیلی گلدهی و دانه دهی و رقم بهار) بدست آمده است. همچنین مقدار کارائی مصرف آب از 2/93 تا 4/48 کیلوگرم بر مترمکعب متغیر بوده است که نشان داد، فقط رقم W33g نسبت به اعمال و افزایش آبیاری تکمیلی (در حضور آب زیرزمینی)، واکنش مثبت نشان داده و شاخص کارائی مصرف آب آن افزایش یافت. از طرفی نیز بیشترین واکنش منفی و کاهش در کارائی مصرف آب از آن رقم بهار بود.

Keywords:

آبیاری تکمیلی , آبیاری زیرزمینی , گندم , کارائی مصرف آب