مدیریت بحران زلزله با رویکرد مکان یابی اراضی مستعد اسکان موقت شهروندان

نقش اطلاعات فضایی و فناوریهای مربوطه در مدیریت مخاطرات در سراسر جهان بخوبی شناخته شده است. برای واکنش در برابر مخاطرات جنبه بسیار مهم این است که اطلاعات توصیفی فضایی در مورد موقعیت فعلی مخاطرات به موقع، به روز و دقیق برای فائق شدن بهیک موقعیت اضطراری در اختیار باشد. کشور ایران از کشورهای زلزله خیز جهان است. در پهنه بندی نسبی خطر زمین لرزه در ایران، شهرتبریز تنها شهر مهم ایران است که در جایگاه پهنه بندی با خطر نسبی بسیار بالا قرار دارد. گسل شمال تبریز در مجاورت بلافصل شهر قرار گرفته و در مناطقی نیز شهر در امتداد این گسل بنا شده است. گسل تبریز منشا زلزله های ویرانگر در طول تاریخ بوده و می تواند بار دیگر بافعالیت مجدد خود شهر را به ویرانه ای تبدیل نماید. یکی از مسائل مطرح در مدیریت بحران به ویژه در زمینه حوادث غیرمترقبه، مکانیابیبهینه به منظور اسکان شهروندان در مواجهه و یا پس از بروز حادثه می باشد که سعی گردید بهترین محل اسکان بر اساس معیارهای ارائه شده در بین سناریوهای موجود جهت اسکان شهروندان تبریز پس از وقوع زمین لرزه مشخص گردد. نتایج حاصل از پیاده سازی و بکارگیری مفاهیم فوق در قالب سیستمهای اطلاعات مکانی، توانایی بالای ایده ارایه شده نسبت به روشهای سنتی معمول را نشان داد. بنابراین ابتدا مدل مفهومی طراحی و کلیه لایه های مورد نیاز برای ایجاد پایگاه داده های مکانی منطقه چهار شهرداری تبریز با وسعتی معادل 2528/93 هکتار گردآوری شدند. با استفاده از مدل همپوشی وزن دار و لایه های جمع آوری شده درمحیطGISمناطق مستعد اسکان موقت زلزله زدگان از میان کاربریهای فضای سبز، آموزشی و اراضی خالی استخراج و مشخص گردید