مناطق آزاد بخشی از قلمرو جغرافیایی یک کشور محسوب می شوند که در آن ورود و خروج کالا ؛مسافر و خدمات بدون پرداخت عوارض گمرکی و به صورت آزاد صورت می پذیرد . از آنجایی که امروزه شکل گیری و
توسعه مناطق آزاد در سطحگسترده ای مطرح شده و نقش مهمی در اقتصاد هر کشور ایفا می کند ؛در
ایران نیز
مناطق آزاد با هدف گسترش صادرات ، جذب تکنولوژی مدرن و ورود سرمایه خارجی در سال 2731 شکل گرفت.منطقه آزاد
اروند به عنوان یکی از
مناطق آزاد ایران علی رغم موقعیت مناسب جغرافیایی ، نتوانسته فرصتی را برای
توسعه این منطقه فراهم سازد . در این پژوهش نگارندگان با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به فرصتها و -تهدیدهایی که منطقه آزاد
اروند با آن روبروست پرداخته اند . هدف از انجام این پژوهش آن است که به این سوال مهم پاسخداده شود که چرا منطقه آزاد
اروند در دستیابی به اهداف خود عملکرد ضعیفی داشته حال آنکه می توانست عامل مهمی در جذب سرمایه گذاری خارجی و
توسعه صادرات درآید . نتیجه بررسی نشان داد که منطقه آزاد
اروند بر اثر عدم مدیریت صحیح و کارآمد که می تواند ناشی از تک محوری عمل کردن نهاد های گوناگون مرتبط با اداره
مناطق آزاد و قوانین نارسا در اداره آنها باشد نه تنها فرصتی را برای
توسعه اینمنطقه فراهم نساخته است بلکه سبب شده ضعف ها و مشکلات بوجود آمده به نوعی با دولت مرکزی نسبت داده شود .