ارزیابی اثرات مدیریت برداشت و روش های خشک کردن محصول بر فاکتورهای کیفی زرشک بی دانه

Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 599

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HERBAL01_330

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1394

Abstract:

در سرزمین ایران استعدادهای فراوانی در رابطه با تولید محصولات کشاورزی وجود دارد در این راستا بایستی به محصولاتی مانند گیاه دارویی زرشک بی دانه (Beberis vulgaris) که مبدا آن ایران است توجه بیشتری مبذول گردد. به این منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر مبنای طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1389 جهت بررسی اثرات مدیریت برداشت و خشک کردن حصول بر خصوصیات کیفی زرشک بی دانه اجرا شد. فاکتورهای این آزمایش عبارت بودند از : 1- نحوه چیدن محصول (شاخه چینی و حبه چینی) و 2- نحوه خشک کردن محصول (آفتاب خشک و سایه خشک) . نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تیمارهای مورد بررسی بر اکثر صفات کیفی مورد مطالعه ([ph، بریکس، اسیدیته، شاخص رسیدگی و آنتوسیانین) اثر گذار بود. نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین مقدار بریکس (9/8 درصد) ، اسیدیته (3/6)، شاخص رسیدگی (2/69) و انتوسیانین(24/5 میلی گرم در صد میلی لیتر عصاره) در تیمار آفتاب خشک به دست آمد همچنین بیشترین مقدار بریکس (9/8 درصد) ، اسیدیته (3/5) ، شاخص رسیدگی (2/8) و آنتوسیانین (22/7 میلی گرم در صد میلی لیتر عصاره) در تیمار حبه چینی مشاهده شد. اثرات متقابل نشان دهنده برتری تیمار حبه چینی +آفتاب خشک بود چراکه در این تیمار بیشترین مقدار مواد جامد محلول (درصد بریکس) ، شاخص رسیدگی و مقدار آنتوسیانین به دست آمد . به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که برداشت محصول زرشک بی دانه به روش حبه چینی و خشک کردن محصول در آفتاب باعث بهبود صفات کیفی این محصول می گردد.

Authors

پرویز رضوانی مقدم

استاد گروه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

جبار فلاحی

دانشجوی دکترای اکولوژی گیاهان زراعی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

مهسا اقحوانی شجری

دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

مرضیه نصیری محلاتی

کارشناس ارشد علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد